ក្នុងរយៈពេលមួយសប្តាហ៍, អ្នកស្រាវជ្រាវបានពិនិត្យទៅលើបរិមាណនៃការគេង និងកម្រិតនៃភាពស៊ាំនៃអរម៉ូនអាំងស៊ុយលីនលើសិស្សវិទ្យាល័យចំនួន២៤៥នាក់។ ជាសរុប, សិស្សជាមធ្យមបានគេង៦,៤ម៉ោងក្នុងមួយយប់ ប៉ុន្តែមិនសូវជាបានគេងនៅថ្ងៃសិក្សាជាងថ្ងៃចុងសប្តាហ៍។
ការថយចុះកម្រិតនៃការគេងត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងភាពស៊ាំនឹងអរម៉ូនអាំងស៊ុយលីនខ្ពស់ដែលត្រូវបានកំណត់ដោយការធ្វើតេស្តឈាម សូម្បីតែបានមើលទៅលើជាតិសាសន៍, អាយុ, ភេទ, ទំហំចង្កេះ និងសន្ទស្សន៍នៃទម្ងន់ខ្លួនរបស់សិស្សក៏ដោយ។ នេះដោយយោងតាមការស្រាវជ្រាវដែលត្រូវបានចេញផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តី Sleep។
ខារេន ម៉ាស៊ូវ (Karen Matthews) ដែលមកពីសាកលវិទ្យាល័យ Pittsburgh បាននិយាយថា កម្រិតខ្ពស់នៃភាពស៊ាំនៃអរម៉ូនអាំងស៊ុយលីនអាចនាំអោយមានការវិវត្តនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ យើងបានរកឃើញថា ប្រសិនបើមនុស្សវ័យជំទង់ទាំងនោះគេងបាន៦ម៉ោងជាធម្មតាក្នុងមួយយប់ៗនោះ ហើយគេងបន្ថែមមួយម៉ោងនៅពេលថ្ងៃនោះ, ពួកគេនឹងមានភាពប្រសើរឡើងនូវភាពស៊ាំនឹងអរម៉ូនអាំងស៊ុយលីនដល់ទៅ៩%។
ការស្រាវជ្រាវនេះគឺជាការស្រាវជ្រាវដំបូងចំពោះមនុស្សវ័យជំទង់ក្នុងការបង្ហាញពីការផ្សារភ្ជាប់គ្នារវាងបរិមាណនៃការគេង និងភាពស៊ាំនឹងអរម៉ូនអាំងស៊ុយលីន, នេះដោយយោងតាម ម៉ាស៊ូវ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានសរុបថា កម្មវិធីដើម្បីផ្តល់ភាពប្រសើរឡើងនៃសុខភាពមនុស្សវ័យជំទង់គួរតែរាប់បញ្ចូលលើសកម្មភាពដែលបង្កើនទៅលើកម្រិតនៃការគេងរបស់ក្មេងជំទង់ទាំងនោះ។ ដោយយោងតាមAmerican Academy of Sleep Medicine បានអោយដឹងថា មនុស្សវ័យជំទង់ភាគច្រើនបំផុតត្រូវការគេងអោយបានយ៉ាងហោចណាស់៩ម៉ោងក្នុងមួយយប់ៗ៕
