គេហទំព័រសុខភាពកម្ពុជា

Wednesday, September 25, 2013

ហានិភ័យកើតជំងឺពី “មីកញ្ចប់”

អ្នកអាចកើតជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង, ស្ត្រូក, លើសឈាម, ថមថយសមត្ថកចិច្ចតម្រងនោម, មហារីក... ប្រសិនទទួលទានមីកញ្ចប់ជាប្រចាំ -នេះបើតាមការព្រមានរបស់សហគមអ្នកប្រើប្រាស់ Penang (ម៉ាឡេស៊ី) )។

សហគមអំពាវនាវដល់អ្នកប្រើប្រាស់ មិនត្រូវទទួលទានមីកញ្ចប់ ព្រោះមានគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់សុខភាព ។ ការស្រាវជ្រាវជាច្រើន បានបង្ហាញថា កម្រិតប្រើប្រាស់ម៉ូដ្យូមខ្ពស់ មានពាក់ព័ន្ធដល់ជំងឺមួយចំនួន ដូចជាលើសឈាម, ជំងឺបេះដូង, ស្ត្រូក និងបង្ករបួសឲ្យតម្រងនោម ។

ឆ្នាំ២០០៤ ម៉ាឡេស៊ី ប្រើប្រាស់ ៨៧០ លានមីកញ្ចប់ តែនៅឆ្នាំ២០០៨ តួលេខនេះគឺ ១.២១០ លានកញ្ចប់ កើនជិត ៤០% ។

. ពុំសូវមានតម្លៃជីវជាតិ
មីកញ្ចប់ ជាអាហារត្រូវបានកែច្នៃមានតម្លៃជីវជាតិតិចតួច ហើយវាត្រូវបានចាត់ទុកជាអាហារកំប៉ិកកំប៉ុក ។ មីកញ្ចប់ មានផ្ទុកបរិមាណខ្ពស់ កាបូអ៊ីដ្រាត, ម៉ូដ្យូម និងគ្រឿងទេសផ្សេងៗ និងផ្ទុកយ៉ាងតិចកត្តាចាំបាច់ដូជាៈ សារជាតិសរសៃ, វីតាមីន, សារជាតិរ៉ែ ។

. ឥទ្ធិពលដល់សរសៃឈាមបេះដូង, លើសឈាម
តាមស្តង់ដារ Codex អន្តរជាតិ (ស្តង់ដាររបស់អង្គការស្បៀងកសិក្មពិភពលោក) ចំពោះ មីកញ្ចប់ នោះពពួកសារជាតិគ្រឿងទេស ២៤ ក្នុង ១៣៦ មានក្នុងស្តង់ដារ Codex ជាអំបិលសូដ្យូម ហើយការប្រើប្រាស់សូដ្យូមជាមូលហេតុសំខាន់ ដែលមីកញ្ចប់មានបរិមាណសូដ្យូមខ្ពស់ ។ អាហារសម្បូរសូដ្យូម អាចបង្កការលើសឈាម, ជំងឺបេះដូង, ស្ត្រូក, របួសតម្រងនោម និងបញ្ហាសុខភាពផ្សេងៗ ។

សហគមអ្នកប្រើប្រាស់ Penang ដំណើរការត្រួតពិនិត្យមីកញ្ចប់ ១០ មុខ នោះរកឃើញ ៣ មុខមានផ្ទុកសូដ្យូមលើ ១០០០ មីលីក្រាម ។ បរិមាណសូដ្យូមជាមធ្យម ត្រូវបានរកឃើញក្នុងកញ្ចប់ផ្សេងៗ គឺៗ ៣៣០ មីលីក្រាម ។ តាមរបបទទួលទានបង្ការបច្ចុប្បន្នរបស់អាមេរិក (RDA) បរិមាណសូដ្យូម សម្រាប់មនុស្សធំ និងកុមារ អាយុពី ៤ ឆ្នាំ គឺ ២៤០០ មីលីក្រាម ក្នុង១ថ្ងៃ ។ ការទទួលទានមីកញ្ចាប់ជាប្រចាំ អាចធ្វើឲ្យបរិមាណសូដ្យូមប្រើប្រាស់ហួសកម្រិតធម្មតា ព្រោះសូដ្យូមមានវត្តមាននៅក្នុងអាហារប្រចាំថ្ងៃផ្សេងៗទៀត ពិសេស គឺអាហារកែច្នៃស្រាប់ ។

. ប្រឈមឆ្លងជាតិពុល
ចំណាប់អារម្មណ៍ធំមួយ ចំពោះមីកញ្ចប់ កឺវាអាចបង្កើតប្រេង ឬ ខ្លាញ់ ប្រសិនមិនត្រូវបានគ្រប់គ្រងត្រឹមត្រូវ ក្នុងដំណើរការផលិត ។ នេះជារឿង អាចកើតឡើង ប្រសិនប្រេងចំអិនមិនត្រូវបានអ្នកផលិតរក្សានៅសីតុណ្ហភាពសមស្រប ឬ មិនត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរជាប្រចាំ ។

. ធ្វើឲ្យទ្រុឌទ្រោមប្រព័ន្ធអង្គបដិបក្ខ
មីកញ្ចប់ ត្រូវបានគ្របដណ្តប់ ដោយស្រទាប់ក្រមូនមួយ ដើម្បីទប់ស្កាត់មិនឲ្យវាស្អិតជាប់គ្នា ។ រឿងនេះ អាចឃើញច្បាស់ពេលចាក់ទឹកក្តៅចូល ។ ក្រោយ១រយៈពេល ក្រមួននឹងអណ្តែងលើផ្ទៃទឹក ។

ស្តង់ដសារ Codex ក៏អនុញ្ញាតប្រើប្រាស់ដល់ ១០.០០០ មីលីក្រាម/គីឡូក្រាម សារជាតិគីមី Propylene glycol -សមាធាតុប្រឆាំងកកមួយ ដូចជាសារជាតិរក្សាសំណើមក្នុងមីកញ្ចប់ ។ Propylene glycol នឹងងាយត្រូវបានសរីរាង្គស្រូមយក និងផ្តុំក្នុងបេះដូង, ថ្លើម និងតម្រងនោម បង្កជាភាពខុសប្រក្រតី និងរបួស ។ សារជាតិគីមីនេះ ក៏មានលទ្ធភាពធ្វើឲ្យចុះខ្សោយប្រព័ន្ធអង្គបដិបក្ខ ។

មីកញ្ចប់ និងកញ្ចប់គ្រឿងទេស ក៏ផ្ទុកប៊ីចេងយ៉ាងច្រើន (MSG) ។ នោះជាសារជាតិបង្កើនក្លិនរសជាំតិ ត្រូវបានពួកអ្នកផលិតប្រើប្រាស់ ហើយ ១ - ២% នៃចំនួនប្រជាជន មានលទ្ធភាពអាលែកហ្ស៊ី ជាមួយប្រភេទប៊ីចេងនេះ ។

. បង្ករបួសតម្រងនោម និង ស្ត្រូក
ប្រើប្រាស់សូដ្យូម ច្បើនពេក មានពាក់ព័ន្ធដល់ជំងឺស្ត្រូក ឬ របួសតម្រងនោម, នៅម៉ាឡេស៊ី, ប៉ានីស្ថាន មានអ្នកជំងឺ ១៣.០០០នាក់ ត្រូវលាងឈាម ។ ក្នុង១ឆ្នាំៗ មានមនុស្ស ២៥០០ នាក់ ក្លាយជាអ្នកជំងឺខ្សោយតម្រងនោមដំណាក់កាលចុងក្រោយ ហើយក្នុង១ម៉ោង នៅម៉ាឡេស៊ី មាន ៦ ករណី នៃអ្នកជំងឺថ្មីត្រូវស្ត្រូក ។

. លទ្ធភាពបង្កមហារីក
សារជាតិគីមីមួយចំនួន មានក្នុងមីកញ្ចប់ មានលទ្ធភាពបង្កមហារីក ។ ឧទាហរណ៍ សារជាតិ Dioxir និងសារជាតិធ្វើឲ្យស្វិត ។

តាមអង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) តិចបំផុត ៣០% នៃអ្នកជំងឺមហារីកទាំងអស់ អាចត្រូវបានទប់ស្កាត់ ដោយវិធានការសាមញ្ញ ដូចជាការអនុវត្តន៍របបទទួលទានមួយត្រឹមត្រូវ ៕

(ខ្មែរស្ថាបនា))

អានបន្ត

Friday, September 13, 2013

សក់និងជំងឺស្បែកក្បាល

11:03 PM យល់ដឹងទូទៅ

សក់ក្បាលជាចំណែកមួយនៃការលើកសម្រស់មនុស្សជាទូទៅ ដោយភាពរលើបរលូនល្អ។ សក់ជ្រុះខ្លាំងពេក អាចនាំឱ្យមើលទៅមនុស្សចាស់ជាងអាយុ ឬបើមានអង្គែ មើលទៅហាក់ដូចជាគ្មានអនាម័យក្នុងខ្លួន។ ប៉ុន្តែនេះគ្រាន់តែជាការគិត និងការយល់ឃើញតែប៉ុណ្ណោះ តាមពិតសក់ជ្រុះ ឬមានអង្គែលើក្បាល គឺបណ្តាលមកពីមានជំងឺ។
លោកសាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ី ស៊ីថាច សូមជម្រាបជូនអស់លោកអ្នកនាងអំពីជំងឺផ្សេងៗ ដែលអាចកើតមាននៅលើស្បែកក្បាលរបស់មនុស្សយើង។

ដំណើរជីវិតរបស់សក់មួយសរសៃមានបីដំណាក់កាល ៖
- ដំណាក់កាលលូតលាស់។ សក់ក្បាលប្រមាណ៨៥% ស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលលូតលាស់នេះ ដែលមានរយៈពេលពី ២ទៅ៧ឆ្នាំ។
- ដំណាក់កាលវិវឌ្ឍន៍។ ដំណាក់កាលនេះមានរយៈពេលពី ពីរទៅបីសប្តាហ៍ សម្រាប់សក់ក្បាលតែប្រមាណ១%ប៉ុណ្ណោះ។
- ដំណាក់កាលទីបី គឺដំណាក់កាលសំរាក។ ដំណាក់កាលនេះអាចអូសបន្លាយដល់ពីរឬបីខែ និងពាក់ព័ន្ធលើសក់ក្បាល ប្រមាណ១៤%។
រាល់សក់មួយសសែៗដែលមាននៅលើក្បាលរបស់យើង មិនដូចគ្នា។ មួយសសែនេះស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលលូតលាស់ មួយសរសៃនោះទៀតដល់អាយុត្រូវជ្រុះ ដូច្នេះវាជាការធម្មតាទេ ដែលយើងឃើញមានសក់ជ្រុះក្នុងមួយថ្ងៃៗ ប្រមាណពី ៣០ ទៅ៥០សរសៃ ឬក៏ច្រើនជាងនេះនោះ។

សក់មួយសរសៃៗអាចដុះលូតលាស់ ប្រែប្រួលពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត និងពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ទៅតាមទីតាំងនៃសក់លើលលាដ៏ក្បាល។

កាត់សក់ខ្លី នឹងជួយឲ្យសក់លូតលាស់ឆាប់ មិនមែនជាគំនិតត្រឹមត្រូវទេ ព្រោះសក់ដុះលូតលាស់ដោយសារឬសរបស់វា។

ដំបូន្មានចុងក្រោយ ដែលសំខាន់នោះ គឺការធ្វើម៉ាស្សាស្បែកក្បាល ដើម្បីជួយឲ្យមានដំណើរឈាមល្អ។ បើដំណើរឈាមល្អ វាអាចជួយកម្ចាត់កោសិកាងាប់ៗ និងអាចជួយសក់ថ្មីឲ្យដុះបានស្រួល។

ប៉ុន្តែសូមចងចាំថា ការលូតលាស់នៃសក់ក្បាល ក៏ដូចការជ្រុះដែរ មានពាក់ព័ន្ធមួយផ្នែកនៅនឹងកត្តាអ័រមូន និងពូជ។

សត្រូវរបស់សក់

ជាប្រចាំថ្ងៃ សក់ក្បាលត្រូវប្រឈមនឹងបញ្ហាអាកាសធាតុជាច្រើន មានជាអាទិ៍ កម្តៅព្រះអាទិត្យ ខ្យល់ អាកាសធាតុត្រជាក់។ បរិយាកាសទាំងនេះ អាចធ្វើឲ្យសក់ងាយនឹងរងគ្រោះ។
លើសពីនេះទៅទៀត សក់ក្បាលត្រូវប្រឈមនឹងការគំរាមកំហែងពីយន្តការមួយចំនួន ដូចជា ទាញសិត កន្ទាក់ ចងរឹត ដែលបង្កឲ្យសក់ងាយបាក់។ បើសក់កំពុងសើម ជាសក់ដែលងាយរងគ្រោះ ដូច្នេះគួរប្រើស្និតសក់ដែលមានធ្មេញរង្វើលៗ ទើបប្រសើរ។

ការប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីន ផ្លុំ ម៉ាស៊ីនអ៊ុត ទាញ ក្តៅៗ ធ្វើឲ្យសក់មានសភាពស្ងួតខុសពីធម្មតា។ យកល្អមុននឹងប្រើកម្តៅ លើសក់ លោកអ្នកគួរតែប្រើផលិតផលព្យាបាល ឬការពារសក់ស្ងួត ដែលលាបដោយមិនត្រូវការលាងទឹកចេញជាមុនសិន។ ម៉ាស៊ីនផ្លុំសក់ ត្រូវដាក់ឲ្យបានចម្ងាយយ៉ាងហោចណាស់ ១០ ទៅ១៥សង់ទីម៉ែត្រ ពីក្បាល។

សត្រូវរបស់សក់ក្បាលមួយទៀត គឺផលិតផលគីមី។ ផលិតផលគីមី ដែលគេដាក់លាយសម្រាប់ប្តូរ ឬលាបពណ៌សក់ នេះ ជាញឹកញាប់ច្រើនបង្កឲ្យសក់មានលក្ខណៈទន់ខ្យោយ ពោល គឺងាយនឹងឆាប់មានសភាពស្ងួត ស្រួយ។ បើលោកអ្នកចូលចិត្តប្តូរផ្លាស់ពណ៌សក់ សូមមេត្តាគិតគូររកប្រើថ្នាំចាំបាច់ ដែលផ្តល់សំណើមដល់សក់ ឲ្យបានជាប្រចាំទើបអាចជួយការពារសុខភាពសក់ក្បាលបានល្អ៕

(ប្រភព វិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិ )

អានបន្ត

Saturday, July 13, 2013

អាមេរិកព្រមាន "កំពូលមេរោគផ្លូវភេទ"ថ្មី គ្រោះថ្នាក់ជាង AIDS

6:51 AM ជម្ងឺទូទៅ

ត្រូវអនុវត្តវិធានការួមភេទសុវត្ថិភាព
ក្រុមអ្នកជំនាញការអាមេរិក កាលពីថ្ងៃទី៥ឧសភា បានព្រមានពីវត្តមាន និងការឆ្លងរាលដាលរបស់កំពូលមេរោគថ្មីមួយ ដែលឆ្លងតាមការរួមភេទ និងគ្រោះថ្នាក់ជាង AIDS ទៅទៀត ។
នោះគឺអម្បូរមេរោគ HO41 ដែលជាសណ្ឋានប្រែប្រួលថ្មីនៃមេរោគប្រមេះ ។ វាអាចប្រឆាំងតបនឹងឱសថអង់ទីប៊ីយូទិក និងរាលដាលយ៉ាងលឿនបំផុត ។អម្បូរ HO41 ត្រូវបានរកឃើញជាលើកដំបូងកាលពី២ឆ្នាំមុន ក្នុងសរីរាង្គស្ត្រីពេស្យា សញ្ជាតិជប៉ុនម្នាក់ ។តាមអ្នកជំនាញការសុខាភិបាលអាមេរិក ពេលឆ្លងមេរោគនេះអ្នកជំងឺនឹងត្រូវស្លាប់ក្នុងពេលប៉ុន្មានថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ។
លោក William Smith នាយកប្រតិបត្តិ.... STD ជាតិអាមេរិកឲ្យដឹងថា គេកំពុងអំពាវនាវឲ្យស្ថាប័ននីតិបញ្ញតិអាមេរិកផ្តល់បន្ថែម៥៤លានដុល្លារសម្រាប់អភិវឌ្ឍន៍ប្រភេទឱសថអង់ទីប៊ីយូទិកថ្មី ដែលអាចប្រឆាំងនឹងអម្បូរ HO41 និងដើម្បីផ្សព្វផ្សាយឲ្យពលរដ្ឋយល់ដឹង ។
ផែនការតែ១គត់ដើម្បីបញ្ចៀសការរាលដាលមេរោគនេះ គឺអនុវត្តវិធានការរួមភេទសុវត្ថិភាព៕

អានបន្ត

Tuesday, July 2, 2013

អាហារ ១២ប្រភេទ ដែលជួយលាងសម្អាតពោះវៀន

6:39 PM ចំណីអាហារ

ពោះវៀន គឺជាផ្នែកចុងក្រោយ និង សំខាន់បំផុតរបស់ប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ។ វា មានយន្តការ ក្នុងការបឺតស្រូប យកជាតិទឹក និង អំបិលចេញពីកាកសំណល់រឹង។ ដើម្បីទទួលបាន នូវប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ ដែលមានសុខភាពល្អ នោះការលាងសម្អាតពោះវៀន គឺជាការចាំបាច់មួយដែលអ្នកត្រូវធ្វើ ។ ពាក្យថា សម្អាតនៅទីនេះ គឺបានន័យថា អ្នកត្រូវមានភាពឆ្លាតវៃ ក្នុងការបរិភោគអាហារ ដែលជួយធ្វើអោយ សុខភាពរបស់ពោះវៀនអ្នក មានភាពរឹងមាំល្អ និង មិនមានបញ្ហាអ្វីកើតឡើង ។ លើសពីនេះទៀត ផលប្រយោជន៍របស់វា ក៏អាចជួយបង្ការអ្នកបានពីជំងឺ មហារីកពោះវៀនបានផងដែរ ។

ខាងក្រោមនេះ គឺជាប្រភេទអាហារ ទាំង ១០ប្រភេទ ដែលជួយសម្អាតពោះវៀនអ្នក អោយបានស្អាតល្អ៖

១. ក្រូចឆ្មារ៖ ផ្លែឈើ ដែលមានរសជាតិជូរ គឺមានប្រសិទ្ធិភាពបំផុត ក្នុងការសម្អាតពោះវៀន ជាពិសេស នោះគឺ ផ្លែក្រូចឆ្មារនេះឯង។ ការផឹកទឹកតែក្រូចឆ្មារ នៅក្នុងពេលព្រឹក នឹងអាចជួយសម្អាត និង បន្សាបជាតិពុល នៅក្នុងរាងកាយអ្នក។

២. ស្ពៃខ្មៅ៖ វាជួយការពារ បំពង់នៃប្រព័ន្ធរំលាយអាហារបាន ពីជំងឺផ្សេងៗ និង ជួយសម្អាតពោះវៀនអ្នក បានយ៉ាងល្អផងដែរ ។

៣. តែបៃតង៖ វាមានអត្ថប្រយោជន៍ ជាច្រើនយ៉ាងចំពោះសុខភាព។ ជាការល្អ ប្រសិនបើអ្នក គួរធ្វើការផឹកទឹកតែបៃតងជាប្រចាំ ពីព្រោះវាមិនត្រឹមតែមានប្រយោជន៍ចំពោះ សុខភាពក្រពះពោះវៀននោះទេ វាថែមទាំងជួយ បន្សាបជាតិពុល នៅក្នុងថ្លើមបានផងដែរ ។

៤. ប្រភេទគ្រាប់សណ្តែកផ្សេងៗ ៖ ពួកវា គឺជួយសម្អាតពោះវៀន និង ធ្វើអោយសុខភាពរបស់ប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ មានភាពល្អប្រសើរបាន ។

៥. គ្រាប់ធញ្ញជាតិ៖ គឺមានផ្ទុកនូវកាឡូរី និង កូឡេស្តេរ៉ូលទាប។ អ្នកត្រូវតែធ្វើការ រួមបញ្ចូលពួកវា ទៅក្នុងរបបអាហារប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីធ្វើអោយសុខភាពពោះវៀនអ្នក មានភាពល្អប្រសើរ ។ ដោយសារតែ ពួកវាមានផ្ទុកនូវជាតិសសៃច្រើន វាក៏ល្អសម្រាប់ការរំលាយអាហារផងដែរ។

៦. ផ្លែបឺរ៖ ប្រេងអូមេហ្គា ៣ ដែលមាននៅក្នុងផ្លែបឺរនេះ គឺជួយសម្អាតពោះវៀនបានយ៉ាងល្អ ។ វាមាននាទី ជាប្រេងរំអិល ក្នុងការលាងសម្អាតនូវសារធាតុពុល និង បំណែកអាហារដែលមានស្អិតជាប់ ទៅនឹងជញ្ជាំងពោះវៀន អោយបានស្អាតល្អ ។

៧. ត្រី៖ ប្រភេទអាស៊ីតខ្លាញ់ត្រី អូមេហ្គា៣ និង ប្រេងដែលមាននៅក្នុងខ្លាញ់ត្រី អាចជួយក្នុងការសម្អាត ប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ និង ធ្វើអោយមុខងាររបស់វា កាន់តែប្រសើរឡើង។

៨. ខ្ទឹមស៖វាក៏ជាប្រភេទ ឱសថបុរាណ ដែលមានប្រយោជន៍ជាច្រើនចំពោះសុខភាពយើងរាល់គ្នា ផងដែរ។ វាមានឥទ្ធិពល ជាវិជ្ជមានក្នុងការលាងសម្អាត ពោះវៀនរបស់អ្នក អោយបានស្អាតល្អ។

៩. ទឹកផ្លែឈើស្រស់ៗ ៖ការផឹកទឹកផ្លែឈើកិនស្រស់ៗ នឹងជួយសម្អាតនូវជាតិអំបិល និង បន្សាបជាតិពុល នៅក្នុងពោះវៀនបានយ៉ាងល្អ។ ជាការប្រសើរ អ្នកគួរផឹកវាអោយបានជាប់ជាប្រចាំ ។

១០. សណ្តែកបណ្តុះ៖ ជាបន្លែ ដែលជួយសម្អាត និង បន្សាបជាតិពុល នៅក្នុងពោះវៀន ។ទន្ទឹមនឹងនេះ វាក៏ជួយសម្អាតថ្លើម និង ធ្វើអោយសុខភាពប្រព័ន្ធរំលាយអាហារមានភាពល្អប្រសើរបានផងដែរ ៕

អានបន្ត

Monday, June 24, 2013

ជាប់ចិត្តនឹងត្រីសាលម៉ុងចិញ្ចឹម ដែលជាប្រភពដ៏ល្អនៃអូមេហ្កា ៣ (Omega-3)

10:58 PM ចំណីអាហារ, យល់ដឹងទូទៅ

យោងតាមសមាគមជាតិវារីវប្បកម្ម ដែលមានមូលដ្ឋាននៅក្រុង Pine Bluff រដ្ឋ Arkansas គ្រឿងសមុទ្រប្រហែល ៨៥% ដែលបរិភោគដោយជនជាតិអាមេរិកត្រូវបាននាំចូលពីខាងក្រៅ ហើយប្រហែល ៥០% នៃគ្រឿងសមុទ្រទាំងនោះត្រូវបានចិញ្ចឹមនៅកសិដ្ឋានតាមរយៈដំណើរការមួយហៅថា «វារីវប្បកម្ម» ។ នៅឆ្នាំ២០១១ សហរដ្ឋអាមេរិកបាននាំចូលគ្រឿងសមុទ្រដែលមានតម្លៃ ១៦,៦ពាន់លានដុល្លា និងនាំចេញតម្លៃ ៥,៤ពាន់លានដុល្លា ដែលមានកម្រិតខុសគ្នាដល់ទៅ ១១,២ ពាន់លានដុល្លា ។
ខណៈដែលប្រជាជនពិភពលោកកើនឡើង ហើយតម្រូវការគ្រឿងសមុទ្រក៏កើនឡើង គ្រឿងសមុទ្រជាច្រើនប្រភេទត្រូវបាននេសាទហួសកម្រិត ឬធ្វើអាជីវកម្មពេញបន្ទុក ។ មានន័យថាមហាសមុទ្រនានានៅទូទាំងពិភពលោកមិនអាចផលិតត្រីឲ្យលើសពី សមត្ថភាពបច្ចុប្បន្នទេ ។ ខណៈដែលគ្រឿងសមុទ្រដែលធម្មជាតិអាចផលិតបានឈានដល់កម្រិតកំពូល អ្នកចិញ្ចឹមត្រីសមុទ្រតាមកសិដ្ឋានកំពុងតែខិតខំបំពេញតម្រូវការ គ្រឿងសមុទ្រដែលចេះតែកើនឡើងតាមវិធីមួយប្រកបដោយនិរន្តរភាព ។ វារីវប្បកម្មគឺជាដំណើរការមួយក្នុងការចិញ្ចឹមមច្ឆជាតិ ទាំងទឹកសាប និងទឹកប្រៃ នៅក្នុងបរិស្ថានបង្ខាំងស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រង ។

ត្រីសាលម៉ុងជាប្រភពជីវជាតិដ៏សំខាន់

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៃសេវាស្រាវជ្រាវកសិកម្ម (ARS) នៅមជ្ឈមណ្ឌល Grand Forks ស្រាវជ្រាវអាហារូបត្ថម្ភរបស់មនុស្ស (GFHNRC) ស្ថិតក្នុងរដ្ឋ North Dakota បានធ្វើការសិក្សាមួយចំនួនពាក់ព័ន្ធនឹងត្រីចិញ្ចឹមពេញនិយមមួយ ប្រភេទនៅសហរដ្ឋអាមេរិកគឺ ត្រីសាលម៉ុងអាត្លង់ទិក ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទាំងនោះចង់ស្វែងយល់បន្ថែមអំពីអាស៊ីតខ្លាញ់អូមេហ្កា៣ នៅក្នុងត្រីប្រភេទនេះ ។
អាស៊ីតខ្លាញ់អូមេហ្កា៣ ចំនួនពីរប្រភេទគឺ Eicosapentaenoic acid (EPA) និង Docosahexaenoic acid (DHA) មានច្រើននៅក្នុងត្រីសម្បូរខ្លាញ់ ដូចជា សាលម៉ុង ធ្យូណា ម៉ាកើរ៉ែល និងហ៊េរីង ជាដើម ។ ទិន្ន័យមួយចំនួនបានបង្ហាញថា ការបរិភោគ EPA និង DHA ចំនួន ២៥០មីលីក្រាម [បរិមាណតិចជាងអាស៊ីតខ្លាញ់មិនឆ្អែត (PUFA) ចំនួន ៣ កាឡូរី] ក្នុងមួយថ្ងៃ គឺអាចកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់កើតជំងឺបេះដូង ។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៃមជ្ឈមណ្ឌល GFHNRC និងសហការី បានបោះពុម្ពផ្សាយនូវអត្ថបទវិទ្យាសាស្ត្រចំនួនពីរដែលពិនិត្យមើល តួនាទីនៃការបរិភោគត្រីសាលម៉ុងអាត្លង់ទិកជាមធ្យោបាយមួយដើម្បី ស្រូបយកអាស៊ីតខ្លាញ់អូមេហ្កា៣ ក្នុងចំណោមអ្នកបរិភោគនានា ។ ការសិក្សាទាំងនេះដឹកនាំដោយអ្នកស្រី Susan Raatz ជាអ្នកឯកទេសអាហារូបត្ថម្ភ និងលោក Matthew Picklo ជាសរីរៈវិទូនៃមជ្ឈមណ្ឌល GFHNRC ។ អ្នកទាំងពីរនេះបានសហការជាមួយលោក William Wolters ដែលជាប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលជាតិវារីវប្បកម្មទឹកប្រៃត្រជាក់របស់ ARS នៅក្រុង Franklin រដ្ឋ Maine ។
អ្នកស្រី Susan Raatz មានប្រសាសន៍ថា «ត្រី សាលម៉ុងអាត្លង់ទិកគឺជាប្រភពនៃ EPA និង DHA ដ៏ល្អបំផុត ហើយមនុស្សម្នាអាចបង្កើនការបរិភោគអូមេហ្កា៣ PUFA បានយ៉ាងងាយដោយគ្រាន់តែបង្កើនគ្រឿងសមុទ្រនៅក្នុងរបបអាហាររបស់ ពួកគេ» ។ ការសិក្សាថ្មីៗទាំងនេះផ្ដល់នូវទិន្ន័យគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ចំពោះ អ្នកដែលព្រួយបារម្ភថា ត្រីសាលម៉ុងចិញ្ចឹមមានបរិមាណអូមេហ្កា៣ តិចជាងត្រីសាលម៉ុងធម្មជាតិ ។

ការរក្សាគុណភាពអូមេហ្កា៣ នៅក្នុងត្រី

គេបានដឹងថា នៅពេលបរិភោគគ្រឿងសមុទ្រដែលសម្បូរអាស៊ីតខ្លាញ់អូមេហ្កា៣ អាចកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ជំងឺបេះដូង ប៉ុន្តែគេពុំទាន់ដឹងថាតើដំណើរការដុតត្រីសាលម៉ុងអាត្លង់ទិក ចិញ្ចឹមអាចបណ្ដាលឲ្យបាត់បង់អូមេហ្កា៣ ដែរឬទេ ។ ការស្រាវជ្រាវនៅក្រុង Grand Forks បានបង្ហាញថា ការ ដុតត្រីសាលម៉ុងនៅសីតុណ្ហភាពសមស្របមិនបានកាត់បន្ថយបរិមាណអាស៊ីត ខ្លាញ់អូមេហ្កា៣ ដែលមានប្រយោជន៍នៅក្នុងត្រីសាលម៉ុងទេ ។
ការសិក្សានេះក៏បានពិនិត្យមើលពីទំហំដែលដំណើរការដុតត្រី សាលម៉ុងអាត្លង់ទិកធ្វើឲ្យអាស៊ីតខ្លាញ់ធ្វើអុកស៊ីតកម្ម ។ លោក Matthew Picklo មានប្រសាសន៍ថា «មនុស្សមួយចំនួន គិតថា នៅពេលអ្នកដុតត្រី អាស៊ីតខ្លាញ់ដែលមានប្រយោជន៍សម្រាប់សុខភាពអាចធ្វើអុកស៊ីតកម្ម ដែលបន្សល់នូវតែសមាសធាតុមិនល្អសម្រាប់សុខភាព ដូចជា អនុផលអុកស៊ីតកម្មអូមេហ្កា៣ មានជាតិពុលជាដើម ។ យើងបានពិនិត្យមើលទំហំដែលការដុតធ្វើឲ្យអាស៊ីតខ្លាញ់មានការ ប្រែប្រួលនៅក្នុងត្រីសាលម៉ុង» ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា ការដុតពិតជាកាត់បន្ថយវត្តមាននៃផលិតផលអុកស៊ីតកម្មអាស៊ីតខ្លាញ់ ។ អ្នកស្រី Susan Raatz មានប្រសាសន៍ថា «ការ រៀបចំត្រីអនុលោមតាមបែបបទភោជនីយដ្ឋាន និងគោលការណ៍ណែនាំអំពីសុវត្ថិភាព ក្នុងសីតុណ្ហភាពទាបសាច់ត្រីទន់ តែមានសុវត្ថិភាព ១៤៥ °F (ប្រហែល ៦៣ °C) ប្រសើរជាងឆ្អិនជ្រុលពេករហូតដល់សាច់ត្រីស្វិតគឺជាគន្លឹះ» ។ អត្ថបទឆ្នាំ២០១១ អំពីលទ្ធផលនេះត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដី វិទ្យាសាស្ត្រគីមីកសិកម្ម និងម្ហូបអាហារ (Journal of Agricultural and Food Chemistry) ។

ការវាស់កម្រិតឈាមនៃអូមេហ្កា៣

នៅក្នុងការសិក្សាមួយផ្សេងទៀត អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានវាយតម្លៃអ្នកស្ម័គ្រចិត្តមួយក្រុមចំនួន១៩នាក់ ដែលមានសុខភាពល្អ និងដែលបានផ្ដល់បរិមាណទម្ងន់ចំនួន៣នៃត្រីសាលម៉ុងអត្លង់ទិក ចិញ្ចឹម ។ អ្នកស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ៗតម្រូវឲ្យបរិភោគបរិមាណ១នៃបរិមាណទាំង៣ ពីរដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ក្នុងរយៈពេល៤សប្ដាហ៍ ។ បន្ទាប់ពីសម្រាក «សម្អាតឈាម» រយៈពេល៤ទៅ៦សប្ដាហ៍ បរិមាណត្រី១ក្នុងទម្ងន់មួយទៀត ត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យបរិភោគ សម្រាកម្ដងទៀត បន្ទាប់មកបរិមាណត្រីក្នុងទម្ងន់ទី៣ត្រូវបានដាក់ឲ្យបរិភោគ ដូចនេះអ្នកស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ៗបានបរិភោគបរិមាណទាំង៣ទម្ងន់ ទាំងអស់ ។ ទម្ងន់ត្រីឆៅដែលបានបរិភោគដោយអ្នកស្ម័គ្រចិត្តគឺ ៩០ក្រាម ១៨០ក្រាម និង ២៧០ក្រាម ។
វិទ្យាស្ថានវិជ្ជសាស្ត្រ និងបទដ្ឋានរបបអាហារសម្រាប់ជនជាតិអាមេរិក បានណែនាំឲ្យបរិភោគគ្រឿងសមុទ្រ ២២៦,៨ក្រាម ក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ប៉ុន្តែនៅបច្ចុប្បន្ននេះ វិទ្យាស្ថានវិជ្ជសាស្ត្រមិនទាន់បានបោះពុម្ពផ្សាយអំពីបទដ្ឋានបរិមាណ របបអាហារសម្រាប់ EPA ឬ DHA ទេ ។
ឈាមត្រូវបានប្រមូលពីអ្នកស្ម័គ្រចិត្តទាំង១៩រូប ដើម្បីកំណត់ពីកម្រិតអាស៊ីតខ្លាញ់ និងសូចនាករគ្រោះថ្នាក់ជំងឺបេះដូង នៅពេលចាប់ផ្ដើម និងចុងបញ្ចប់នៃការធ្វើតេស្តសាកល្បង ។
លទ្ធផលបង្ហាញថា កម្រិត EPA នៅក្នុងឈាមកើនឡើង២ដងបន្ទាប់ពីអ្នកស្ម័គ្រចិត្តបរិភោគត្រីចំនួន ១៨០ក្រាម និងកើនឡើងជិត៣ដងបន្ទាប់បរិភោគត្រី ២៧០ក្រាម ។ ដោយផ្អែកលើសូចនាករឈាម កម្រិត DHA កើនឡើងប្រហែល៥០% ចំពោះបរិមាណត្រីទាំង៣ទម្ងន់ ។
អ្នកស្រី Susan Raatz មានប្រសាសន៍ថា «យើងរកឃើញថា ការបរិភោគត្រីសាលម៉ុងចំនួន ១៧០ក្រាម ២ដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ គឺគ្រប់គ្រាន់ប្រសិនបើចង់បង្កើនកម្រិត EPA និង DHA នៅក្នុងឈាម ។ អ្នកស្ម័គ្រចិត្តទាំងអស់មិនចាំបាច់បរិភោគត្រីក្នុងបរិមាណច្រើនលើស ពីនេះទេដើម្បីទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍» ។
លោក Matthew Picklo មានប្រសាសន៍ថា «យើង បានបង្ហាញថា ការបរិភោគត្រីសាលម៉ុងចិញ្ចឹមគឺជាវិធីល្អបំផុតក្នុងការបង្កើន អាស៊ីតខ្លាញ់អូមេហ្កា៣នៅក្នុងឈាមឲ្យដល់កម្រិតដែលអាចកាត់បន្ថយ គ្រោះថ្នាក់ជំងឺបេះដូង» ។
សមាគមបេះដូងអាមេរិកបានណែនាំឲ្យបរិភោគត្រី២ដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ដើម្បីកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ជំងឺបេះដូង ។
បច្ចុប្បន្ននេះ នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក មានតែរដ្ឋ Maine និងរដ្ឋ Washington ប៉ុណ្ណោះដែលបានចិញ្ចឹមត្រីសាលម៉ុងតាមកសិដ្ឋាន នេះបើយោងតាមលោក Sebastian Belle នាយកប្រតិបត្តិនៃសមាគមវារីវប្បកម្មរដ្ឋ Maine មានមូលដ្ឋាននៅក្រុង Hallowell រដ្ឋ Maine ។ លោក Sebastian Belle មានប្រសាសន៍ថា «ជា មធ្យមក្នុងរយៈពេល៥ឆ្នាំកន្លងមកនេះ រដ្ឋ Maine បានផលិតត្រីសាលម៉ុងតាមកសិដ្ឋានបានប្រហែល ២៦លានផោន (ប្រហែល១២លានគីឡូក្រាម)» ។ គួរកត់សម្គាល់ថា នៅឆ្នាំ២០១១ ទាំងត្រីសាលម៉ុងធម្មជាតិនាំចូលសហរដ្ឋអាមេរិក និងត្រីសាលម៉ុងចិញ្ចឹមបានកើនឡើងជិត ៤០០លានផោន (ប្រហែល១៨១លានគីឡូក្រាម) ។
លោក William Wolters ដែលជាអ្នកសហការជាមួយមជ្ឈមណ្ឌល GFHNRC នៅក្នុងការសិក្សាអំពីត្រីសាលម៉ុង មានប្រសាសន៍ថា «សំខាន់ គឺត្រូវយល់ពីសារប្រយោជន៍ផ្នែកសុខភាពនៃត្រីសាលម៉ុងអត្លង់ទិកដែល ផលិតតាមរយៈវារីវប្បកម្ម ។ អ្នកបរិភោគគ្រឿងសមុទ្រជាច្រើនអាចរកជាវត្រីចិញ្ចឹមបាននៅតាមហាង លក់គ្រឿងទេសតាមតំបន់ដែលពួកគេរស់នៅ» ។
លទ្ធផលនៃការសិក្សាខាងលើនេះ បានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីបណ្ឌិតសភាអាហារូបត្ថម្ភ និងរបបអាហារ (Journal of the Academy of Nutrition and Dietetics) នៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៣ ។
អត្ថបទដោយ Rosalie Marion Bliss មន្ត្រីព័ត៌មាននៃ ARS
បកប្រែ និងផ្សព្វផ្សាយដោយមានការអនុញ្ញាតពី USDA Agricultural Research/May-June 2013

ត្រី សាលម៉ុងអត្លង់ទិកគឺជាពូជត្រីដ៏សំខាន់មួយដែលអាចធំលូតលាស់នៅ ក្នុងវារីវប្បកម្ម ដែលជាដំណើរការចិញ្ចឹមមច្ឆជាតិនៅក្នុងបរិស្ថានបង្ខាំងស្ថិតក្រោម លក្ខខណ្ឌគ្រប់គ្រង ។ ថ្មីៗនេះ ការសិក្សារបស់ ARS អាចជួយកាត់បន្ថយការព្រួយបារម្ភថាតើត្រីសាលម៉ុងចិញ្ចឹមនៅ កសិដ្ឋានមានបរិមាណអូមេហ្កា៣តិចជាងត្រីសាលម៉ុងដែលចាប់ពីធម្មជាតិ ឬទេ

នៅ មជ្ឈមណ្ឌល Grand Forks ស្រាវជ្រាវអាហារូបត្ថម្ភរបស់មនុស្ស (GFHNRC) ស្ថិតក្នុងរដ្ឋ North Dakota សរីរៈវិទូ Matthew Picklo ធ្វើការវិភាគអាស៊ីតខ្លាញ់នៃសំណាកប្លាស្មាឈាមរបស់មនុស្សដើម្បី កំណត់ពីឥទ្ធិពលនៃការបរិភោគត្រីសាលម៉ុង


អ្នកឯកទេស អាហារូបត្ថម្ភនៃ ARS អ្នកស្រី Susan Raatz (ស្ដាំ) និងចុងភៅ Doris Zidon រៀបចំភ្លាស់ត្រីសាលម៉ុងសម្រាប់ការសិក្សាស្រាវជ្រាវនៅមជ្ឈមណ្ឌល អាហារូបត្ថម្ភ Grand Forks

អានបន្ត

Thursday, June 13, 2013

ហេតុអ្វីបានជា អ្នកមានជំងឺផ្តាសាយ ជាញឹកញាប់?

8:47 AM ជម្ងឺទូទៅ, យល់ដឹងទូទៅ

សំណួរមួយនេះប្រហែលជា ត្រូវបានសួរនៅពេល ដែលរដូវរងារបាន ចូលមកដល់។ កាលណា រដូវរងារចូលមកដល់ រដូវនៃជំងឺផ្តាសាយ ក៏បានចូលមកដល់ដែរ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ នៅរដូវនេះម្តាយ នឹងជីដូនរបស់អ្នកបាន ប្រាប់អ្នកកុំឲ្យចេញទៅក្រៅផ្ទះ ពីព្រោះវាអាចកើតជំងឺផ្តាសាយ ក៏ប៉ុន្តែដំបូន្មានមួយនេះ មិនអាចហាម អ្នកបានឡើយ។
តាមការពិត ជំងឺផ្តាសាយធំ និង ជំងឺផ្តាសាយធម្មតាត្រូវ បានកើតឡើងដោយសារតែ វីរុសផ្សេងៗដែលមាន នៅក្នុងបរិយាកាស។ មួយវិញទៀត មនុស្សភាគច្រើនមាន ជំងឺជាញឹកញាប់នៅ រដូវរងារដោយសារ មេរោគមិនត្រូវបាន សម្លាប់ដោយសារ កម្តៅព្រះអាទិត្យ។

ម្យ៉ាងវិញទៀត នៅពេលដែលមាន អាកាសធាតុត្រជាក់ នៅខាងក្រៅ មនុស្សភាគច្រើនចូលចិត្ត សំងំនៅក្នុងផ្ទះ និង ចំលងមេរោគទៅគ្នា ទៅវិញទៅមក។
ជាមួយនឹងមនុស្សជាច្រើន ដែលមានទំនាក់ទំន ងជាមួយគ្នាយ៉ាងជិតស្និត ការចំលងមេរោគនៅ ពេលដែលអ្នកស្ថិតនៅ ក្នុងកន្លែងដែលមាន អាកាសធាតុត្រជាក់ មានកំរិតខ្ពស់ជាង នៅពេលដែលអ្នកស្ថិត នៅក្នុងកន្លែងដែលមា នអាកាសធាតុក្តៅល្មម។

បច្ចុប្បន្នក៏ថែមទាំង មានភស្តុតាងដែរថា ប្រភេទវីរ៉ុសផ្តាសាយក៏ អាចចំលងមេរោគនៅក្នុង បរិយាកាសដែលមាន ខ្យល់ស្ងួត ដែលជាខ្យល់ត្រួវបាន បង្កើតឡើងដោយ ម៉ាស៊ីនកម្តៅ ។ ជាងនេះទៅទៀត បរិកាសកាសស្ងួត អាចធ្វើឲ្យវីរ៉ុសចំលង មេរោគពីមនុស្សម្នាក់ ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត បានយ៉ាងងាយ។

ចំណែកឯ នៅតំបន់ត្រូពិចដែលជា កន្លែងដែរពុំសូវមាន អាកាសធាតុត្រជាក់ ជំងឺផ្តាសាយធំ និងជំងឺផ្តាសាយធម្មតា ជាធម្មតាអាចកើតឡើង នៅក្នុងអំឡុងពេល រដូវធ្លាក់ភ្លៀង។ ក៏ប៉ុន្តែ ការកើតមានជំងឺនេះ មិនមែនមកពីភ្លៀងនោះទេ គឺវាអាចកើតមានដោយសារ ការចំលងវីរ៉ុសពី មនុស្សម្នាក់ទៅ មនុស្សម្នាក់ទៀត។

អ្វីដែលសំខាន់ដើម្បីចងចាំ នៅពេលដែលរដូវនៃ ជំងឺផ្តាសាយចូល មកនោះគឺ អ្នកត្រូវការពារពារខ្លួនប្រាណ របស់អ្នកដើម្បីប្រឆាំង ជាមួយនឹងការចំលង មេរោគអស់ទាំងនោះ នៅពេលដែលអ្នកស្ថិត នៅក្នុងក្រុមមនុស្ស ជាច្រើននាក់ ពីព្រោះវីរ៉ុសអាចចំលង មេរោគដោយសារ ទំនាក់ទំនងទៅវិញ ទៅមករបស់មនុស្ស។ មួយវិញទៀត ចូរជឿជាក់ថាអ្នកបាន សំអាតដៃរបស់ អ្នកជាញឹកញាប់។

អានបន្ត

Wednesday, June 5, 2013

មានបញ្ហាជំងឺរលាកក្រពះគួរតមអាហារអ្វីខ្លះ?

7:58 PM ជម្ងឺទូទៅ, យល់ដឹងទូទៅ

ជំងឺរលាកក្រពះ គឺជាស្ថានភាពមួយដែល គ្របដណ្តប់នូវរាល់បញ្ហាមិនប្រក្រតីផ្សេងៗ ដែលកើតមានចំពោះក្រពះ ដែលវាជាលទ្ធផលបានមកពី ការរលាកស្រទាប់ផ្នែកខាងក្នុងនៃក្រពះ។ មូលហេតុនៃការរលាកនេះមាន ប្រភពមកពីកត្តាផ្សេងៗជាច្រើនដូចជា៖ ការចំលងរោគរបស់ពពួកបាក់តេរី, ការផឹកសុរា, ការរងរបួសប៉ះទង្គិចដ៏ ធ្ងន់ធ្ងរ និង ការប្រើប្រាស់ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ ក្នុងកម្រិតច្រើនជ្រុល។ ជំងឺរលាកក្រពះនេះ អាចកើតមានឡើង ភ្លាមៗ ឬ មានការវិវត្តន៍យឺតៗ ក្នុងពេលណាមួយ។ ជំងឺរលាកក្រពះដែលមិន ត្រូវបានធ្វើការព្យាបាលបានត្រឹមត្រូវ ទេ នោះវានឹងបណ្តាលអោយមានការវិវត្តន៍ទៅជាជំងឺ ដំបៅក្រពះ និង មហារីកក្រពះ។អ្នកដែលមានជំងឺ រលាកក្រពះ គួរធ្វើការជៀសវាងនូវអាហារជាក់លាក់ មួយចំនួនដូចខាងក្រោមនេះ ។

ខ្លាញ់
     អាហារដែលអ្នកជំងឺរលាកក្រពះ ត្រូវធ្វើការជៀសវាងនោះគឺ ប្រភេទអាហារដែលមានជាតិខ្លាញ់ ដែលវា អាច បង្កើននូវកម្រិតរលាក របស់ស្រទាប់ក្រពះផ្នែកខាងក្នុង។ អ្នកត្រូវជៀសវាង នូវអាហារចៀនខ្លាញ់ មានដូចជា មាន់បំពង និង អាហារសមុទ្រដែលជ្រលក់នឹងកំទេចនំបុ័ង។ ហើយស៊ុតចៀន និង នំបំពង ក៏ជាអាហារដែលអ្នក គួរធ្វើការជៀសវាងផងដែរ។ អ្នកមិនត្រូវទទួលទាន ដំឡូងបារាំងបំពង និង ដំឡូងចៀននោះទេ។ លុបបំបាត់ចោល នូវអាហារដែលមានអាស៊ីតខ្លាញ់។ ក្រៅពីវាអាចរំខាន ដល់ស្រទាប់ក្រពះផ្នែកខាងក្នុង វាក៏បាន ធ្វើអោយ សម្ពាធឈាមមានការកើនឡើង ដែលនឹងនាំអោយអ្នកមានភាពធាត់ និង មានជំងឺបេះដូង។ ប្រភេទអាហារ ដែលមានអាស៊ីតខ្លាញ់ ត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងប្រភេទនំមួយចំនួនដូចជា៖ នំខួបកំណើត, នំឃុកឃី, ដូណាត់ និង នំស្រួយ។ អាហារដែលចំអិនស្រាប់ ក៏ជាធម្មតាគេសំគាល់ឃើញថា វាមានសារជាតិ អាស៊ីតខ្លាញ់ ច្រើនជាងអាហារដែលចំអិនបានភ្លាមៗ ។ ការឈឺក្បាលប្រកាំង ក៏ជាមូលហេតុ នៃប្រភពដ៏ខ្ពស់នៃ អាស៊ីតខ្លាញ់នេះផងដែរ។

ប្រភេទអាហារចំហុយ
    ក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតនៅសកលវិទ្យាល័យ នៃមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រ ម៉ារីលែន ( Maryland Medical Center) បានធ្វើ ការណែនាំថា អ្នកជំងឺរលាកក្រពះ គួរជៀសវាងនូវអាហារប្រភេទចំហុយ ដែលមានជាតិស្ករខ្ពស់ ជាការបន្ថែមទៅ លើជាតិខ្លាញ់។ នំបុ័ងស និង នំប៉ាស្តារ គឺជាប្រភេទអាហារចំហុយ ម្យ៉ាងដែលបានរំខាន ដល់ស្រទាប់ខាងក្នុង របស់ក្រពះ។
អាហារដែលមានរសជាតិហិល
     ប្រភេទអាហារដែលមានរសជាតិហិល មានដូចជា៖ ម្ទេសប្លោក, ស្ពៃខៀវ និង ទឹកជ្រលក់ហិល អាចធ្វើអោយ រោគសញ្ញាឈឺក្រពះ រើឡើងបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ការច្រាលនៃជាតិអាស៊ីត ក្នុងក្រពះ គឺបណ្តាលមកពី ការទទួល ទាននូវអាហារដែលមានរសជាតិហិល និង អាចនាំអោយមានជំងឺរលាកក្រពះនេះកើតមានឡើង។ ទោះបីជាអាហារ ដែលមានរសជាតិសាប មិនតម្រូវសម្រាប់ ការព្យាបាលជំងឺរលាកក្រពះ ក៏ស្រទាប់ខាងក្នុងនៃ ក្រពះដែលខ្សោយត្រូវបានបំផ្លាញរួចជាស្រេច ដោយរោគរលាកក្រពះនេះ នៅពេលដែលវាបានជួបនឹងអាហារ ដែលមានរសជាតិហិរខ្លាំង។

បន្លែ
   អ្នកគួរជៀសវាងនូវអាហារដែលឆៅ និង មានសភាពគគ្រើម ជាពិសេសនៅពេលដែលអ្នក កំពុងប្រឈមនឹង ស្ថានភាពជំងឺរលាកក្រពះរុំារ៉ៃ។ អាហារទាំងនោះ គួរមានភាពងាយស្រួល ក្នុងការរំលាយ។ មានអ្នកជំងឺរលាក ក្រពះជាច្រើន បានរកឃើញថា ខ្ទឹមបារាំង និង ខ្ទឹមស អាចធ្វើអោយពួកគេ មានការរលាកក្រហាយ និង ឈឺចាប់ ខណៈពេលដែលអ្នកជំងឺមួយចំនួនទៀត មិនអាចទទួលយកបាននូវផ្លែប៉េងប៉ោះ។ ហើយក៏មានប្រភេទអាហារ មួយចំនួនទៀត ដូចគ្នាទៅនឹងការច្រាលជាតិអាស៊ីតនៅក្នុងក្រពះ ដែលអ្នកគួរធ្វើការជៀសវាងផងដែរ។ អ្នកដែល រងគ្រោះដោយសារជំងឺនេះ គួរធ្វើការទទួលទាននូវអាហារដែលបានចំអិន ឬត្រូវបានកាត់ជាដុំតូចៗ ។ ក្រុម វេជ្ជបណ្ឌិតនៅសកលវិទ្យាល័យនៃ មជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រ ម៉ារីលែន ( Maryland Medical Center) បានណែនាំថា អ្នកជំងឺ គួរធ្វើការទំពារអាហារអោយបានម៉ត់ល្អ មុនពេលលេបវា ដើម្បីជៀសវាងនូវការរំខានដល់ ស្រទាប់ខាង ក្នុងនៃក្រពះ។

ភេសជ្ជៈ
      ការទទួលទានសុរាច្រើនជ្រុល គឺជាមូលហេតុដ៏ចំបងមួយ ដែលធ្វើអោយអ្នក វិវត្តនូវជំងឺរលាកក្រពះនេះ។ អ្នកត្រូវជៀសវាងនូវប្រភេទភេសជ្ជះ ដែលមានជាតិសុរាទាំងអស់ ប្រសិនបើអ្នកកើតមាននូវជំងឺនេះ។ ភេសជ្ជះជាតិ អាស៊ីតផ្សេងទៀត ដែលអាចរំខានដល់ ក្រពះដែលឆាប់មានប្រតិកម្មរបស់អ្នក រួមមានដូចជា៖ ភេសជ្ជះដែលមាន ជាតិកាបូណាត និង ទឹកផ្លែឈើដែលមានរសជាតិជូរ។ កាហ្វេ ទាំងពីរប្រភេទដែលមានសារជាតិកាហ្វេអ៊ីន និង មិនមានជាតិកាហ្វេអ៊ីន គឺអ្នកត្រូវតែជៀសវាង ពីព្រោះថាវាអាចបង្កើតនូវជាតិឧស្ម័ន និង អាស៊ីត។ ហើយ ទឹកតែ និង ទឹកក្រូចកូកាកូឡា ដែលមានផ្ទុកជាតិកាហ្វេអ៊ីន ក៏អ្នកត្រូវធ្វើការជៀសវាងអោយបានផងដែរ៕

អានបន្ត

គេហទំព័រសុខភាពកម្ពុជា

Pages

Wednesday, September 25, 2013

ហានិភ័យកើតជំងឺពី “មីកញ្ចប់”

Friday, September 13, 2013

សក់និងជំងឺស្បែកក្បាល

Saturday, July 13, 2013

អាមេរិកព្រមាន "កំពូលមេរោគផ្លូវភេទ"ថ្មី គ្រោះថ្នាក់ជាង AIDS

Tuesday, July 2, 2013

អាហារ ១២ប្រភេទ ដែលជួយលាងសម្អាតពោះវៀន

Monday, June 24, 2013