យោងតាមសមាគមជាតិវារីវប្បកម្ម ដែលមានមូលដ្ឋាននៅក្រុង Pine Bluff រដ្ឋ Arkansas គ្រឿងសមុទ្រប្រហែល ៨៥% ដែលបរិភោគដោយជនជាតិអាមេរិកត្រូវបាននាំចូលពីខាងក្រៅ ហើយប្រហែល ៥០% នៃគ្រឿងសមុទ្រទាំងនោះត្រូវបានចិញ្ចឹមនៅកសិដ្ឋានតាមរយៈដំណើរការមួយហៅថា «វារីវប្បកម្ម» ។ នៅឆ្នាំ២០១១ សហរដ្ឋអាមេរិកបាននាំចូលគ្រឿងសមុទ្រដែលមានតម្លៃ ១៦,៦ពាន់លានដុល្លា និងនាំចេញតម្លៃ ៥,៤ពាន់លានដុល្លា ដែលមានកម្រិតខុសគ្នាដល់ទៅ ១១,២ ពាន់លានដុល្លា ។
ខណៈដែលប្រជាជនពិភពលោកកើនឡើង ហើយតម្រូវការគ្រឿងសមុទ្រក៏កើនឡើង គ្រឿងសមុទ្រជាច្រើនប្រភេទត្រូវបាននេសាទហួសកម្រិត ឬធ្វើអាជីវកម្មពេញបន្ទុក ។ មានន័យថាមហាសមុទ្រនានានៅទូទាំងពិភពលោកមិនអាចផលិតត្រីឲ្យលើសពី សមត្ថភាពបច្ចុប្បន្នទេ ។ ខណៈដែលគ្រឿងសមុទ្រដែលធម្មជាតិអាចផលិតបានឈានដល់កម្រិតកំពូល អ្នកចិញ្ចឹមត្រីសមុទ្រតាមកសិដ្ឋានកំពុងតែខិតខំបំពេញតម្រូវការ គ្រឿងសមុទ្រដែលចេះតែកើនឡើងតាមវិធីមួយប្រកបដោយនិរន្តរភាព ។ វារីវប្បកម្មគឺជាដំណើរការមួយក្នុងការចិញ្ចឹមមច្ឆជាតិ ទាំងទឹកសាប និងទឹកប្រៃ នៅក្នុងបរិស្ថានបង្ខាំងស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រង ។
ត្រីសាលម៉ុងជាប្រភពជីវជាតិដ៏សំខាន់
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៃសេវាស្រាវជ្រាវកសិកម្ម (ARS) នៅមជ្ឈមណ្ឌល Grand Forks ស្រាវជ្រាវអាហារូបត្ថម្ភរបស់មនុស្ស (GFHNRC) ស្ថិតក្នុងរដ្ឋ North Dakota បានធ្វើការសិក្សាមួយចំនួនពាក់ព័ន្ធនឹងត្រីចិញ្ចឹមពេញនិយមមួយ ប្រភេទនៅសហរដ្ឋអាមេរិកគឺ ត្រីសាលម៉ុងអាត្លង់ទិក ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទាំងនោះចង់ស្វែងយល់បន្ថែមអំពីអាស៊ីតខ្លាញ់អូមេហ្កា៣ នៅក្នុងត្រីប្រភេទនេះ ។អាស៊ីតខ្លាញ់អូមេហ្កា៣ ចំនួនពីរប្រភេទគឺ Eicosapentaenoic acid (EPA) និង Docosahexaenoic acid (DHA) មានច្រើននៅក្នុងត្រីសម្បូរខ្លាញ់ ដូចជា សាលម៉ុង ធ្យូណា ម៉ាកើរ៉ែល និងហ៊េរីង ជាដើម ។ ទិន្ន័យមួយចំនួនបានបង្ហាញថា ការបរិភោគ EPA និង DHA ចំនួន ២៥០មីលីក្រាម [បរិមាណតិចជាងអាស៊ីតខ្លាញ់មិនឆ្អែត (PUFA) ចំនួន ៣ កាឡូរី] ក្នុងមួយថ្ងៃ គឺអាចកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់កើតជំងឺបេះដូង ។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៃមជ្ឈមណ្ឌល GFHNRC និងសហការី បានបោះពុម្ពផ្សាយនូវអត្ថបទវិទ្យាសាស្ត្រចំនួនពីរដែលពិនិត្យមើល តួនាទីនៃការបរិភោគត្រីសាលម៉ុងអាត្លង់ទិកជាមធ្យោបាយមួយដើម្បី ស្រូបយកអាស៊ីតខ្លាញ់អូមេហ្កា៣ ក្នុងចំណោមអ្នកបរិភោគនានា ។ ការសិក្សាទាំងនេះដឹកនាំដោយអ្នកស្រី Susan Raatz ជាអ្នកឯកទេសអាហារូបត្ថម្ភ និងលោក Matthew Picklo ជាសរីរៈវិទូនៃមជ្ឈមណ្ឌល GFHNRC ។ អ្នកទាំងពីរនេះបានសហការជាមួយលោក William Wolters ដែលជាប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលជាតិវារីវប្បកម្មទឹកប្រៃត្រជាក់របស់ ARS នៅក្រុង Franklin រដ្ឋ Maine ។
អ្នកស្រី Susan Raatz មានប្រសាសន៍ថា «ត្រី សាលម៉ុងអាត្លង់ទិកគឺជាប្រភពនៃ EPA និង DHA ដ៏ល្អបំផុត ហើយមនុស្សម្នាអាចបង្កើនការបរិភោគអូមេហ្កា៣ PUFA បានយ៉ាងងាយដោយគ្រាន់តែបង្កើនគ្រឿងសមុទ្រនៅក្នុងរបបអាហាររបស់ ពួកគេ» ។ ការសិក្សាថ្មីៗទាំងនេះផ្ដល់នូវទិន្ន័យគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ចំពោះ អ្នកដែលព្រួយបារម្ភថា ត្រីសាលម៉ុងចិញ្ចឹមមានបរិមាណអូមេហ្កា៣ តិចជាងត្រីសាលម៉ុងធម្មជាតិ ។
ការរក្សាគុណភាពអូមេហ្កា៣ នៅក្នុងត្រី
គេបានដឹងថា នៅពេលបរិភោគគ្រឿងសមុទ្រដែលសម្បូរអាស៊ីតខ្លាញ់អូមេហ្កា៣ អាចកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ជំងឺបេះដូង ប៉ុន្តែគេពុំទាន់ដឹងថាតើដំណើរការដុតត្រីសាលម៉ុងអាត្លង់ទិក ចិញ្ចឹមអាចបណ្ដាលឲ្យបាត់បង់អូមេហ្កា៣ ដែរឬទេ ។ ការស្រាវជ្រាវនៅក្រុង Grand Forks បានបង្ហាញថា ការ ដុតត្រីសាលម៉ុងនៅសីតុណ្ហភាពសមស្របមិនបានកាត់បន្ថយបរិមាណអាស៊ីត ខ្លាញ់អូមេហ្កា៣ ដែលមានប្រយោជន៍នៅក្នុងត្រីសាលម៉ុងទេ ។ការសិក្សានេះក៏បានពិនិត្យមើលពីទំហំដែលដំណើរការដុតត្រី សាលម៉ុងអាត្លង់ទិកធ្វើឲ្យអាស៊ីតខ្លាញ់ធ្វើអុកស៊ីតកម្ម ។ លោក Matthew Picklo មានប្រសាសន៍ថា «មនុស្សមួយចំនួន គិតថា នៅពេលអ្នកដុតត្រី អាស៊ីតខ្លាញ់ដែលមានប្រយោជន៍សម្រាប់សុខភាពអាចធ្វើអុកស៊ីតកម្ម ដែលបន្សល់នូវតែសមាសធាតុមិនល្អសម្រាប់សុខភាព ដូចជា អនុផលអុកស៊ីតកម្មអូមេហ្កា៣ មានជាតិពុលជាដើម ។ យើងបានពិនិត្យមើលទំហំដែលការដុតធ្វើឲ្យអាស៊ីតខ្លាញ់មានការ ប្រែប្រួលនៅក្នុងត្រីសាលម៉ុង» ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា ការដុតពិតជាកាត់បន្ថយវត្តមាននៃផលិតផលអុកស៊ីតកម្មអាស៊ីតខ្លាញ់ ។ អ្នកស្រី Susan Raatz មានប្រសាសន៍ថា «ការ រៀបចំត្រីអនុលោមតាមបែបបទភោជនីយដ្ឋាន និងគោលការណ៍ណែនាំអំពីសុវត្ថិភាព ក្នុងសីតុណ្ហភាពទាបសាច់ត្រីទន់ តែមានសុវត្ថិភាព ១៤៥ °F (ប្រហែល ៦៣ °C) ប្រសើរជាងឆ្អិនជ្រុលពេករហូតដល់សាច់ត្រីស្វិតគឺជាគន្លឹះ» ។ អត្ថបទឆ្នាំ២០១១ អំពីលទ្ធផលនេះត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដី វិទ្យាសាស្ត្រគីមីកសិកម្ម និងម្ហូបអាហារ (Journal of Agricultural and Food Chemistry) ។
ការវាស់កម្រិតឈាមនៃអូមេហ្កា៣
នៅក្នុងការសិក្សាមួយផ្សេងទៀត អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានវាយតម្លៃអ្នកស្ម័គ្រចិត្តមួយក្រុមចំនួន១៩នាក់ ដែលមានសុខភាពល្អ និងដែលបានផ្ដល់បរិមាណទម្ងន់ចំនួន៣នៃត្រីសាលម៉ុងអត្លង់ទិក ចិញ្ចឹម ។ អ្នកស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ៗតម្រូវឲ្យបរិភោគបរិមាណ១នៃបរិមាណទាំង៣ ពីរដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ក្នុងរយៈពេល៤សប្ដាហ៍ ។ បន្ទាប់ពីសម្រាក «សម្អាតឈាម» រយៈពេល៤ទៅ៦សប្ដាហ៍ បរិមាណត្រី១ក្នុងទម្ងន់មួយទៀត ត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យបរិភោគ សម្រាកម្ដងទៀត បន្ទាប់មកបរិមាណត្រីក្នុងទម្ងន់ទី៣ត្រូវបានដាក់ឲ្យបរិភោគ ដូចនេះអ្នកស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ៗបានបរិភោគបរិមាណទាំង៣ទម្ងន់ ទាំងអស់ ។ ទម្ងន់ត្រីឆៅដែលបានបរិភោគដោយអ្នកស្ម័គ្រចិត្តគឺ ៩០ក្រាម ១៨០ក្រាម និង ២៧០ក្រាម ។វិទ្យាស្ថានវិជ្ជសាស្ត្រ និងបទដ្ឋានរបបអាហារសម្រាប់ជនជាតិអាមេរិក បានណែនាំឲ្យបរិភោគគ្រឿងសមុទ្រ ២២៦,៨ក្រាម ក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ប៉ុន្តែនៅបច្ចុប្បន្ននេះ វិទ្យាស្ថានវិជ្ជសាស្ត្រមិនទាន់បានបោះពុម្ពផ្សាយអំពីបទដ្ឋានបរិមាណ របបអាហារសម្រាប់ EPA ឬ DHA ទេ ។
ឈាមត្រូវបានប្រមូលពីអ្នកស្ម័គ្រចិត្តទាំង១៩រូប ដើម្បីកំណត់ពីកម្រិតអាស៊ីតខ្លាញ់ និងសូចនាករគ្រោះថ្នាក់ជំងឺបេះដូង នៅពេលចាប់ផ្ដើម និងចុងបញ្ចប់នៃការធ្វើតេស្តសាកល្បង ។
លទ្ធផលបង្ហាញថា កម្រិត EPA នៅក្នុងឈាមកើនឡើង២ដងបន្ទាប់ពីអ្នកស្ម័គ្រចិត្តបរិភោគត្រីចំនួន ១៨០ក្រាម និងកើនឡើងជិត៣ដងបន្ទាប់បរិភោគត្រី ២៧០ក្រាម ។ ដោយផ្អែកលើសូចនាករឈាម កម្រិត DHA កើនឡើងប្រហែល៥០% ចំពោះបរិមាណត្រីទាំង៣ទម្ងន់ ។
អ្នកស្រី Susan Raatz មានប្រសាសន៍ថា «យើងរកឃើញថា ការបរិភោគត្រីសាលម៉ុងចំនួន ១៧០ក្រាម ២ដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ គឺគ្រប់គ្រាន់ប្រសិនបើចង់បង្កើនកម្រិត EPA និង DHA នៅក្នុងឈាម ។ អ្នកស្ម័គ្រចិត្តទាំងអស់មិនចាំបាច់បរិភោគត្រីក្នុងបរិមាណច្រើនលើស ពីនេះទេដើម្បីទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍» ។
លោក Matthew Picklo មានប្រសាសន៍ថា «យើង បានបង្ហាញថា ការបរិភោគត្រីសាលម៉ុងចិញ្ចឹមគឺជាវិធីល្អបំផុតក្នុងការបង្កើន អាស៊ីតខ្លាញ់អូមេហ្កា៣នៅក្នុងឈាមឲ្យដល់កម្រិតដែលអាចកាត់បន្ថយ គ្រោះថ្នាក់ជំងឺបេះដូង» ។
សមាគមបេះដូងអាមេរិកបានណែនាំឲ្យបរិភោគត្រី២ដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ដើម្បីកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ជំងឺបេះដូង ។
បច្ចុប្បន្ននេះ នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក មានតែរដ្ឋ Maine និងរដ្ឋ Washington ប៉ុណ្ណោះដែលបានចិញ្ចឹមត្រីសាលម៉ុងតាមកសិដ្ឋាន នេះបើយោងតាមលោក Sebastian Belle នាយកប្រតិបត្តិនៃសមាគមវារីវប្បកម្មរដ្ឋ Maine មានមូលដ្ឋាននៅក្រុង Hallowell រដ្ឋ Maine ។ លោក Sebastian Belle មានប្រសាសន៍ថា «ជា មធ្យមក្នុងរយៈពេល៥ឆ្នាំកន្លងមកនេះ រដ្ឋ Maine បានផលិតត្រីសាលម៉ុងតាមកសិដ្ឋានបានប្រហែល ២៦លានផោន (ប្រហែល១២លានគីឡូក្រាម)» ។ គួរកត់សម្គាល់ថា នៅឆ្នាំ២០១១ ទាំងត្រីសាលម៉ុងធម្មជាតិនាំចូលសហរដ្ឋអាមេរិក និងត្រីសាលម៉ុងចិញ្ចឹមបានកើនឡើងជិត ៤០០លានផោន (ប្រហែល១៨១លានគីឡូក្រាម) ។
លោក William Wolters ដែលជាអ្នកសហការជាមួយមជ្ឈមណ្ឌល GFHNRC នៅក្នុងការសិក្សាអំពីត្រីសាលម៉ុង មានប្រសាសន៍ថា «សំខាន់ គឺត្រូវយល់ពីសារប្រយោជន៍ផ្នែកសុខភាពនៃត្រីសាលម៉ុងអត្លង់ទិកដែល ផលិតតាមរយៈវារីវប្បកម្ម ។ អ្នកបរិភោគគ្រឿងសមុទ្រជាច្រើនអាចរកជាវត្រីចិញ្ចឹមបាននៅតាមហាង លក់គ្រឿងទេសតាមតំបន់ដែលពួកគេរស់នៅ» ។
លទ្ធផលនៃការសិក្សាខាងលើនេះ បានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីបណ្ឌិតសភាអាហារូបត្ថម្ភ និងរបបអាហារ (Journal of the Academy of Nutrition and Dietetics) នៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៣ ។
អត្ថបទដោយ Rosalie Marion Bliss មន្ត្រីព័ត៌មាននៃ ARS
បកប្រែ និងផ្សព្វផ្សាយដោយមានការអនុញ្ញាតពី USDA Agricultural Research/May-June 2013
|
| ត្រី សាលម៉ុងអត្លង់ទិកគឺជាពូជត្រីដ៏សំខាន់មួយដែលអាចធំលូតលាស់នៅ ក្នុងវារីវប្បកម្ម ដែលជាដំណើរការចិញ្ចឹមមច្ឆជាតិនៅក្នុងបរិស្ថានបង្ខាំងស្ថិតក្រោម លក្ខខណ្ឌគ្រប់គ្រង ។ ថ្មីៗនេះ ការសិក្សារបស់ ARS អាចជួយកាត់បន្ថយការព្រួយបារម្ភថាតើត្រីសាលម៉ុងចិញ្ចឹមនៅ កសិដ្ឋានមានបរិមាណអូមេហ្កា៣តិចជាងត្រីសាលម៉ុងដែលចាប់ពីធម្មជាតិ ឬទេ |
 |
| នៅ មជ្ឈមណ្ឌល Grand Forks ស្រាវជ្រាវអាហារូបត្ថម្ភរបស់មនុស្ស (GFHNRC) ស្ថិតក្នុងរដ្ឋ North Dakota សរីរៈវិទូ Matthew Picklo ធ្វើការវិភាគអាស៊ីតខ្លាញ់នៃសំណាកប្លាស្មាឈាមរបស់មនុស្សដើម្បី កំណត់ពីឥទ្ធិពលនៃការបរិភោគត្រីសាលម៉ុង |
 | |
| អ្នកឯកទេស អាហារូបត្ថម្ភនៃ ARS អ្នកស្រី Susan Raatz (ស្ដាំ) និងចុងភៅ Doris Zidon រៀបចំភ្លាស់ត្រីសាលម៉ុងសម្រាប់ការសិក្សាស្រាវជ្រាវនៅមជ្ឈមណ្ឌល អាហារូបត្ថម្ភ Grand Forks |
